To σύνδρομο πρόσκρουσης ώμου είναι το αποτέλεσμα της παγίδευσης-συμπίεσης του τένοντα του υπερακανθίου ανάμεσα από το ακρώμιο και την κεφαλή του βραχιονίου.
Ένας από τους παράγοντες κινδύνου είναι η δραστηριότητα του άνω άκρου με κινήσεις πάνω από το επίπεδο του ώμου. Τέτοιες δραστηριότητες μπορεί να είναι το βόλεϊ, το τένις, η κολύμβηση και άλλα.
Στο Σύγχρονο Κέντρο Φυσικοθεραπείας Physioathens, το άρτια εκπαιδευμένο και εξειδικευμένο προσωπικό μας εξετάζει λεπτομερώς κάθε ασθενή και, αναλόγως με την πάθηση του, προτείνει και τους καταλληλότερους τρόπους αντιμετώπισης.
Το συγκεκριμένο σύνδρομο παρουσιάζει επίμονο πόνο, ο οποίος επηρεάζει τις καθημερινές δραστηριότητες.
Ορισμένες φορές, προκαλείται πόνος όταν γίνονται κινήσεις του άκρου πίσω από την πλάτη ή πάνω από το κεφάλι και, συγχρόνως, πραγματοποιείται έσω στροφή.
Ένα τυπικό σύμπτωμα του συνδρόμου πρόσκρουσης ώμου είναι η αδυναμία να φτάσει το χέρι πίσω από την πλάτη. Πιο συγκεκριμένα, η κίνηση της απαγωγής του ώμου από τις 70°- 120° προκαλεί πόνο στον ασθενή.
Επίσης, η επαναλαμβανόμενη κίνηση που φτάνει πάνω από το ύψος της κεφαλής είναι πιθανό να προκαλέσει μια ρήξη του τενοντίου πετάλου. Ως αποτέλεσμα, αυτό προκαλεί σημαντική αδυναμία και ενδεχομένως να παρουσιαστεί κλινική αδυναμία στον ασθενή να ανυψώσει το χέρι του.
Στο κέντρο μας, ο σύγχρονος εξοπλισμός & η τεχνολογία συνδυάζονται με την προσωπική προσέγγιση επαγγελματιών, για να εξασφαλίσουν την αποτελεσματικότερη θεραπεία σας.
Η διάγνωση του συνδρόμου αυτού περιλαμβάνει τη λήψη του ιατρικού ιστορικού του ασθενούς. Επίσης, ακολουθεί η κλινική εξέταση. Στην ακτινογραφία ενδέχεται να δείξει ένα οστεόφυτο στο πρόσθιο τμήμα του ακρωμίου. Όταν υπάρχει επίμονη συμπτωματολογία ή σημαντική αδυναμία, τότε ενδεχομένως γίνει και υπερηχογράφημα ή μαγνητική τομογραφία.
Η βασικότερη αντιμετώπιση είναι τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα.
Φυσικά, πολύ σημαντική για τη θεραπεία είναι η φυσικοθεραπεία. Γενικά, ο ασθενής χρειάζεται να αποφύγει τις δραστηριότητες που ο αγκώνας κινείται πάνω από το επίπεδο των ώμων. Έτσι, ο φυσικοθεραπευτής χρειάζεται να δείξει στον ασθενή το κατάλληλο ασκησιολόγιο, μέσω του οποίου ενισχύονται οι μύες του ώμου και του τενοντίου στροφικού πετάλου. Ως αποτέλεσμα, γίνεται εμβιομηχανική ενίσχυση.
Μια εναλλακτική θεραπεία είναι και η ένεση στεροειδών στον υπακρωμικό χώρο.
Η συντριπτική πλειοψηφία των ασθενών που εμφανίζουν το σύνδρομο πρόσκρουσης, όπως ονομάζεται αλλιώς, παρουσιάζει βελτίωση με τη φαρμακευτική αγωγή. Σε συνδυασμό με το πρόγραμμα ασκήσεων διάτασης και την ταυτόχρονη ενίσχυση του στροφικού πετάλου, η κατάσταση του ασθενούς βελτιώνεται. Επίσης, σημαντικό ρόλο παίζει και η αποφυγή των επαναλαμβανόμενων κινήσεων πάνω από το ύψος της κεφαλής.
Γενικά, είναι πιθανό η στένωση του χώρου κάτω από το ακρώμιο να προκαλέσει φθορά. Συγχρόνως, ενδέχεται να ερεθίζει τους τένοντες, οι οποίοι καθηλώνουν τον βραχίονα μέσα στη γλήνη. Το αποτέλεσμα της τριβής είναι να φλεγμαίνει ο τένοντας και να προκαλείται πόνος. Ο πόνος ενδέχεται να υπάρχει ακόμα και όταν απουσιάζει η κίνηση, ενώ συχνά περιορίζεται και η λειτουργικότητα του ώμου σε σημαντικό βαθμό.
Ωστόσο, αν καμία θεραπευτική προσέγγιση δεν επιφέρει την επιθυμητή βελτίωση, τότε εκτελείται μια χειρουργική επέμβαση αποσυμπίεσης του υπακρωμιακού χώρου, γνωστή ως ακρωμιοπλαστική.
Συνήθως, η συγκεκριμένη επέμβαση πραγματοποιείται αρθροσκοπικά με περιοχική αναισθησία ή γενική αναισθησία. Κατά τη διάρκειά της, λειαίνεται το πρόσθιο τμήμα του ακρωμίου, το οποίο προκαλεί τη συμπίεση. Αυτό γίνεται με τη συμβολή ενός μικρού κοπτικού εργαλείου, το οποίο βοηθάει, ώστε να δημιουργηθεί μια λεία επιφάνεια.
Το πρόγραμμα των ασκήσεων αρχίζει αμέσως, με την ολοκλήρωση της χειρουργικής επέμβασης, όπως προβλέπεται από το πρωτόκολλο. Σταδιακά, αυξάνεται το εύρος της κίνησης. Από την τρίτη ή τέταρτη μετεγχειρητική εβδομάδα, η κινητικότητα της άρθρωσης επανέρχεται πλήρως. Ακόμα, στις περιπτώσεις που δεν υπάρχει και ταυτόχρονη συρραφή του τένοντα σε τυχόν ρήξη, τότε το άκρο κινητοποιείται ελεύθερα.
Το σύνδρομο υποκρωμιακής προστριβής είναι συχνά πρόδρομος θυλακίτιδας, τενοντίτιδας ή ακόμα και ρήξη στροφικού πετάλου. Έτσι, η χαλάρωση και η μείωση της έντασης στους μύες με τεχνικές μασάζ βαθιά στους ιστούς, μπορεί να μειώσει την πίεση στην άρθρωση και να της δώσει περισσότερο χώρο να κινείται πιο ελεύθερα.
