Η εξέλιξη της πάθησης, σε συνδυασμό με την ένταση του πόνου, καθορίζει τη θεραπεία της σπονδυλόλυσης. Με βάση τα συγκεκριμένα κριτήρια, η αντιμετώπιση της σπονδυλόλυσης μπορεί να είναι συντηρητική ή/και χειρουργική:
Κυρίως, η συντηρητική θεραπεία επικεντρώνεται στο κατά πόσο ο ασθενής μπορεί να διαχειριστεί τον πόνο, προκειμένου να εκτελέσει τις καθημερινές του δραστηριότητες. Γενικά, η συντηρητική προσέγγιση περιλαμβάνει τα εξής:
- Ξεκούραση, σε συνδυασμό με διακοπή από σωματικά απαιτητικές εργασίες και αθλητικές δραστηριότητες.
- Λήψη αντιφλεγμονωδών φαρμάκων.
- Φυσικοθεραπεία, με στόχο τη μυϊκή ενδυνάμωση.
- Ενδεχομένως, χρήση νάρθηκα.
- Ενέσεις στεροειδών, απευθείας στην παθούσα περιοχή, με στόχο την ανακούφιση του πόνου.
- Χειρουργική θεραπεία.
Σε σπάνιες περιπτώσεις, η συγκεκριμένη πάθηση απαιτεί και χειρουργική επέμβαση. Στις περισσότερες περιπτώσεις, αντιμετωπίζεται αποτελεσματικά με την εφαρμογή συντηρητικής θεραπείας.
Ωστόσο, εάν εξελιχθεί σε μετατόπιση σπονδύλου, δηλαδή σπονδυλολίσθηση, τότε χρειάζεται να επιλεχθεί η κατάλληλη χειρουργική μέθοδος, πάντα αναλόγως την κλινική εικόνα του ασθενούς. Στόχος είναι η αποσυμπίεση των νεύρων. Συνήθως, αυτό που εφαρμόζεται είναι η οσφυϊκή σπονδυλοδεσία.