Όταν η οσφυαλγία έχει παρουσιαστεί πρόσφατα στον ασθενή, δηλαδή διανύει μια οξεία φάση, το καλύτερο είναι να μην σηκώνει βάρη. Για παράδειγμα, ο ασθενής μπορεί να σηκώσει μια σακούλα από το σούπερ μάρκετ, αλλά το να σηκώσει ένα βαρύ κιβώτιο είναι απαγορευτικό.
Όταν ο πόνος μειωθεί ή σταματήσει εντελώς να υπάρχει, επιτρέπεται ο ασθενής να σηκώνει μικρά βάρη. Ωστόσο, και σε αυτή την περίπτωση είναι απαραίτητο να μάθει να σηκώνει βάρη με το σωστό τρόπο, δίχως να σκύβει και να επιβαρύνει τη μέση του.
Φυσικά, όσο περισσότερο ο ασθενής γυμνάζει τους μυς της σπονδυλικής στήλης, τόσο περισσότερο αντέχει και η μέση του.
Όπως είναι φυσικό, η καθημερινότητα περιλαμβάνει και το να σηκώνει το άτομο βάρη, καθώς το ανθρώπινο σώμα είναι φτιαγμένο και για να σηκώνει κάποιο βάρος. Επίσης, έχει βρεθεί ότι το 80% των φορτίων στη σπονδυλική στήλη δεν το σηκώνουν οι σπόνδυλοι, αλλά οι μύες.

Αυτό ισχύει μόνο στις περιπτώσεις που συμβεί κάποιο κάταγμα. Συνήθως, τέτοιου είδους κατάγματα συμβαίνουν αυτόματα και δεν σχετίζονται με κάποιο πέσιμο. Έτσι, σε αυτές τις περιπτώσεις, τα συμπτώματα δεν είναι τόσο θορυβώδη, όσο στα κατάγματα που προέρχονται από πέσιμο. Ο πόνος είναι ελάχιστος.

Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα είναι θετική, καθώς η συσχέτιση του αυξημένου σωματικού βάρους με την οσφυαλγία είναι επιστημονικά τεκμηριωμένη αλλά και εμπειρικά γνωστή.
Ενδεχομένως, ένας άνθρωπος με αυξημένο βάρος συχνά δεν γυμνάζεται. Έτσι, δεν έχει “χτίσει” και το κατάλληλο μυϊκό σύστημα, προκειμένου να προστατευθεί η μέση του από μικροτραυματισμούς. Γενικά, οι άνθρωποι που είναι υπέρβαροι ή παχύσαρκοι έχουν συχνότερα επεισόδια οσφυαλγίας.