Γενικά, οι εκφυλιστικές αλλαγές σε ένα οστεοαρθριτικό ισχίο αντιστρέφονται δύσκολα. Ωστόσο, καλό είναι οι ασθενείς να παραμείνουν δραστήριοι, διαμορφώνοντας τις δραστηριότητές τους με τον κατάλληλο τρόπο.
Πρωταρχικός στόχος της φυσικοθεραπείας είναι ο ασθενής να παραμείνει δραστήριος, ενώ συγχρόνως να υπάρχει μείωση της έντασης των συμπτωμάτων και η πάθηση να σταματήσει να εξελίσσεται.
Το μεγαλύτερο ποσοστό των ασθενών που έχουν αρθρίτιδα ισχίου ελέγχουν την πάθηση σε ικανοποιητικό βαθμό μέσω της κατάλληλης φυσικοθεραπείας. Φυσικά, το κατά πόσο η φυσικοθεραπεία θα φέρει τα επιθυμητά αποτελέσματα εξαρτάται σε σημαντικό βαθμό και από τη συνεργασία του ασθενούς με τον φυσικοθεραπευτή.
Στη συγκεκριμένη πάθηση, το να αποφεύγει ο ασθενής τις δραστηριότητες που αυξάνουν τα συμπτώματα παίζει πολύ βασικό ρόλο. Αυτό συμβάλλει στο να επουλώσει ο οργανισμός τους τραυματισμένους ιστούς. Ως αποτέλεσμα, ο ασθενής χρειάζεται να αποφεύγει το πολύωρο περπάτημα και την πολύωρη ορθοστασία, καθώς και όσες δραστηριότητες φορτίζουν το ισχίο.
Επίσης, χρειάζεται να υπάρχουν διαλείμματα ξεκούρασης σε τακτικά χρονικά διαστήματα, ώστε να υπάρχει καλύτερος έλεγχος των συμπτωμάτων. Εάν ο ασθενής αγνοήσει τα συμπτώματα και συνεχίσει να έχει πλήρη δραστηριότητα, τότε δύσκολα θα δει αλλαγή στην κατάσταση.
Συγχρόνως, ο ασθενής που πάσχει από αρθρίτιδα ισχίου χρειάζεται να κρατάει το σώμα του όσο το δυνατόν πιο ενεργό με δραστηριότητες που δεν εντείνουν τα συμπτώματα. Η υδροθεραπεία και το κολύμπι προτείνονται ως κατάλληλες δραστηριότητες.
Τέλος, είναι πολύ βασικό οι ασθενείς που πάσχουν από αρθρίτιδα ισχίου να ακολουθήσουν ένα πρόγραμμα βελτίωσης της δύναμης και της ελαστικότητας των μυών του ισχίου, προκειμένου να διατηρηθεί η σωστή λειτουργία της άρθρωσης.
Η φυσικοθεραπεία είναι ζωτικής σημασίας για την αρθρίτιδα ισχίου. Μέσω αυτής, όχι μόνο μειώνονται τα συμπτώματα, αλλά συγχρόνως βελτιώνεται και η ποιότητα της ζωής του ασθενούς.