Παγωμένος ώμος είναι μια παθολογική κατάσταση, η οποία έχει ως βασικό της χαρακτηριστικό την επώδυνη δυσκαμψία. Πιο συγκεκριμένα, ο ασθενής παρατηρεί την απώλεια του εύρους κίνησης σε συγκεκριμένες κατευθύνσεις.
Ο ιατρικός όρος της συγκεκριμένης κατάστασης είναι η συμφυτική θυλακίτιδα, μέσω της οποίας περιγράφεται μια φλεγμονώδη πάθηση, η οποία προσβάλλει ολόκληρο το πέταλο των στροφέων. Επίσης, προσβάλλει και τον υποκείμενο θύλακο της άρθρωσης, με αποτέλεσμα να οδηγεί σε ρίκνωση των ιστών καθώς και σε προσκόλληση του θυλάκου σε παρακείμενους ιστούς.
Στο Σύγχρονο Κέντρο Φυσικοθεραπείας Physioathens, το άρτια εκπαιδευμένο και εξειδικευμένο προσωπικό μας εξετάζει λεπτομερώς κάθε ασθενή και, αναλόγως με την πάθηση του, προτείνει και τους καταλληλότερους τρόπους αντιμετώπισης.
Ως αποτέλεσμα, ο ασθενής πονάει και αδυνατεί να εκτελέσει απλές ενέργειες της καθημερινής του ρουτίνας. Γενικά, η φυσιολογική κίνηση του ώμου ποικίλει σε μεγάλο βαθμό.
Ορισμένοι άνθρωποι παρουσιάζουν μεγαλύτερη χαλαρότητα των αρθρώσεων συγκριτικά με άλλους, ενώ και οι δύο βρίσκονται στο φυσιολογικό εύρος κίνησης.
Γενικά, υπάρχουν πολλά αίτια που οδηγούν στην πάθηση του “παγωμένου ώμου”. Αυτά ταξινομούνται ως πρωτοπαθή και δευτεροπαθή. Στην πρωτοπαθή μορφή, περιλαμβάνεται ο ιδιοπαθής “παγωμένος ώμος”, χωρίς να υπάρχει γνωστή αιτία πρόκλησής του.
Επιπρόσθετα, στις δευτεροπαθείς μορφές “παγωμένου ώμου” περιλαμβάνονται:
Όλες οι παραλλαγές του παγωμένου ώμου συνεπάγονται και κάποιο βαθμό φλεγμονής της άρθρωσης (θυλακίτιδα), κάτι που οδηγεί σε ανάπτυξη ουλώδους ιστού, συμφύσεων και ρίκνωσης του θυλάκου. Αν και τα ακριβή αίτια παραμένουν ασαφή, φαίνεται ότι πρόκειται για το αποτέλεσμα μιας “αφύσικης” κυτταρικής δραστηριότητας, η οποία προκαλεί φλεγμονή και σχηματισμό ουλώδους ιστού.
Γενικά, προσβάλλονται συχνότερα οι γυναίκες από τους άντρες. Επίσης, οι ασθενείς που πάσχουν από σακχαρώδη διαβήτη έχουν 4 φορές περισσότερες πιθανότητες να παρουσιάσουν τη συγκεκριμένη πάθηση. Τέλος, όταν προσβάλλεται ο ένας ώμος από συμφυτική θυλακίτιδα, αυξάνεται ο κίνδυνος να προσβληθεί και ο άλλος.
Στο κέντρο μας, ο σύγχρονος εξοπλισμός & η τεχνολογία συνδυάζονται με την προσωπική προσέγγιση επαγγελματιών, για να εξασφαλίσουν την αποτελεσματικότερη θεραπεία σας.
Όταν ο ασθενής αντιμετωπίζει ιδιοπαθή συμφυτική θυλακίτιδα, τότε περιγράφονται τρεις φάσεις. Αυτές περιλαμβάνουν:
Στάδιο 1ο (Εισβολή):
Πρόκειται για την έναρξη του πόνου και την αρχόμενη μείωση του εύρους κινήσεων απαγωγής και στροφής. Ουσιαστικά, “ο ώμος αρχίζει να παγώνει”.
Στάδιο 2ο (Σταθεροποίηση):
Ο πόνος μειώνεται, ενώ υπάρχει μεγάλη δυσκαμψία. Ο ώμος δεν απάγεται και δεν κάνει στροφή. Πλέον, υπάρχει “παγωμένος ώμος”.
Στάδιο 3ο (Αποκατάσταση):
Το στάδιο αυτό περιλαμβάνει τη σταδιακή βελτίωση της κίνησης και τη μείωση του πόνου. Είναι γνωστό ως “απόψυξη του ώμου”.
Η χρονική διάρκεια των τριών σταδίων είναι πιθανό να κυμανθεί από 4 έως 20 μήνες, ενώ οι φάσεις της πάθησης του “Παγωμένου Ώμου” ενδεχομένως δεν είναι τόσο διακριτές και σαφείς.
Γενικά, η διάγνωση του “παγωμένου ώμου” είναι πολύ δύσκολη. Συχνά, η πάθηση υποδιαγιγνώσκεται και χάνεται, καθώς ο πόνος του ώμου συνδέεται με την παθολογία του τενοντίου στροφικού πετάλου του ώμου.
Στις περισσότερες περιπτώσεις, η ιδιοπαθής συμφυτική θυλακίτιδα παρουσιάζει πόνο μετά από έναν μικρής σημασίας τραυματισμό, ενώ είναι πιθανό να μην υπάρχει ιστορικό κάκωσης. Ακολούθως, μειώνεται το εύρος κίνησης, ενώ τέλος υπάρχει μια επώδυνη μείωση του εύρους κίνησης της άρθρωσης.
Επειδή τα συμπτώματα σε ορισμένες περιπτώσεις επικαλύπτονται και μπορεί να εμφανιστούν με μη σαφή τρόπο, ορισμένες φορές η διάγνωση γίνεται δύσκολη και μη ξεκάθαρη. Έτσι, είναι πάντα χρήσιμο να ληφθεί μια ακτινογραφία, με στόχο να επιβεβαιωθεί ότι ο πόνος και η απώλεια κίνησης δεν οφείλεται σε αρθριτικές αλλοιώσεις.
Επομένως, η διάγνωση της πάθησης βασίζεται κυρίως στην κλινική εικόνα του ασθενούς και στο ιατρικό ιστορικό του. Η ακτινογραφία παίζει βασικό ρόλο στο να διαγνωστεί με ακρίβεια η πάθηση του “παγωμένου ώμου”.
1. Συντηρητική Θεραπεία
Όταν ο ασθενής αντιμετωπίζει ιδιοπαθή συμφυτική θυλακίτιδα, συνήθως η κατάστασή του βελτιώνεται και χωρίς θεραπεία. Ωστόσο, σε αυτήν την περίπτωση το εποπτευόμενο πρόγραμμα φυσικοθεραπείας με ήπιες διατάσεις είναι σημαντικό να υπάρχει, καθώς συμβάλλει σημαντικά στο να αντιμετωπιστεί η πάθηση.
Επίσης, οι ασθενείς που αντιμετωπίζουν έντονο πόνο και ήπια δυσκαμψία, βιώνουν σημαντική ανακούφιση και συντομότερο χρόνο αποθεραπείας με την έγχυση κορτιζόνης στην άρθρωση. Φυσικά, στις σπάνιες περιπτώσεις όπου παρουσιάζεται χρόνια δυσκαμψία, η οποία δεν βελτιώνεται με τη συντηρητική θεραπεία, τότε συνιστάται η χειρουργική αντιμετώπιση.
Ωστόσο, η χειρουργική επέμβαση είναι σπάνια απαραίτητη στις περιπτώσεις που ο ασθενής πάσχει από ιδιοπαθή παγωμένο ώμο. Στις δευτεροπαθείς περιπτώσεις, οι οποίες συνήθως είναι μετεγχειρητικές ή μετατραυματικές, η χειρουργική αντιμετώπιση αποτελεί τη μοναδική λύση.
2. Χειρουργική Θεραπεία
Η χειρουργική θεραπεία περιλαμβάνει τις εξής μεθόδους:
Όσον αφορά τη μετεγχειρητική περίοδο που ακολουθεί την αρθροσκοπική απελευθέρωση του θυλάκου, ο ασθενής χρειάζεται να παραμείνει στο νοσοκομείο για 24-28 ώρες. Μέσα σε αυτό το διάστημα, υποβάλλεται σε φυσικοθεραπεία. Μόλις πάρει εξιτήριο, ο ασθενής αφαιρεί την ανάρτηση και αρχίζει ασκήσεις με διατάσεις, πάντα σε συνεννόηση με τον φυσικοθεραπευτή.
Συνολικά, τα αποτελέσματα μετά από τη χειρουργική θεραπεία για τον “παγωμένο ώμο” είναι άριστα.
Τέλος, οι ασθενείς που αντιμετωπίζουν την πάθηση του ιδιοπαθούς παγωμένου ώμου, συνήθως παρουσιάζουν καλύτερα αποτελέσματα συγκριτικά με τους ασθενείς με “παγωμένο ώμο” που ξεκίνησε μετά από προηγούμενο χειρουργείο ή εξαιτίας τραυματισμού.
Ο πόνος στον παγωμένο ώμο είναι συχνά χειρότερος τη νύχτα ή όταν μετακινείτε την άρθρωση του ώμου σας. Γενικώς, προκαλεί ακαμψία που σας εμποδίζει να κινήσετε κανονικά τον ώμο σας, με αποτέλεσμα να σας δυσκολεύει στην καθημερινότητα, για παράδειγμα στην οδήγηση, στο μπάνιο και στο ντύσιμο.
Γενική οδηγία είναι να μην κάνετε δραστηριότητες που προκαλούν πόνο!
Ενώ το να κρατάτε τον ώμο σας σε κίνηση είναι ζωτικής σημασίας για την ανάρρωσή του, θα πρέπει να αποφεύγετε να κινείτε τον ώμο σας με τραβήγματα ή σπασμωδικές και τρανταχτές κινήσεις. Αυτές οι κινήσεις θα επιδεινώσουν τον πόνο που νιώθετε και προσθέσουν περισσότερη πίεση στους μύες σας.
